Wat is in jou hart?

Die Boerevolk is al vergelyk met meeste dinge wat in die oë van die mensdom afskuwelik en veragtelik is. Ons volk is al vergelyk met die kolonialistiese Brittanje, teen wie ons so bitterlik geveg het gedurende die laaste groot stryd vir volksvryheid en selfbeskikking.

As vryheidsliewende mense is ons beskuldig van onvergewensgesindheid en haatsugtigheid. Daar is van ons gesê dat die Boerevolk se smagting na mag die septer van baasskap laat swaai het oor al die ander volke van Suid-Afrika, en selfs oor die hele Afrika. Dat die Boer homself en sy volksgenote reken as uitverkore.

In dié lig is die Boerevolk dan ook al vergelyk met dit wat van die Nazi’s van die tweede wêreldoorlog uitgebeeld word.

Die enigste hartseer waarheid in al hierdie aantygings is dat die meeste Afrikaners met tyd die valshede begin glo het en sodoende dan ook die Judaskleed aangetrek het, meestal uit eie wil en uit weersin vir die beeld waarmee die Boerevolk deur die vyand se propaganda-masjien opgesaal is.

Dit was tot onlangs die algemene persepsie dat die Afrikaner skuldig, nederig en vernederd moet voortsukkel. Rug gebuig, hoof hangend, trots vertrap en siel gebroke. Net te bly vir die krummels wat van die rentmeester se tafel mag val. Net te dankbaar dat iemand anders gekies is om onder eie dak op ‘n onmenslike, vernederende en grusame manier vermoor te word.

En so is dit dan ook die siening onder baie van ons volksgenote dat ons nie beter verdien nie. Want sien, Apartheid het van ons almal monsters gemaak, en daarom verdien ons geen agting, respek of plek in die land wat ons voorvaders se hande gebou en die bloed van ons voorsate gekoop het nie.

Met dié wanvoorstelling word ons kinders op skool gevoer en met die leuens van ‘n oorweldigende oorwinning teen die goddelose blanke regering word hulle jong verstand gevorm. Met die verloëning van morele waardes en die onderdrukking van Christelike beginsels word hulle siele deur die media gevoer.

Nêrens word die waarheid van ‘n Godvresende volk se stryd tot eenvoudige oorlewing opgeteken, erken of vereer nie. Nêrens is daar plek vir vertellinge van die hoë prys wat betaal moes word om ‘n land,‘n nasie, ‘n wêreldmoondheid te breek uit die rou rots van ‘n ongerepte stuk wildernis nie.

Die heldemoed, die geloof, die patriotisme en trots van ‘n hele volk word afgemaak as verregs en selfs die kontemporêre musiek wat hierdie sluimerende emosies weer wakker maak word blitsig onder klippe gesteek en ten sterkste veroordeel. Dit alles kan nou verander.

Nou dat die hele wêreld kennis geneem het van die wreedheid van die aanslag teen Afrika se enigste wit volk, is die tyd ryp om daarop te wys dat hulle swart messias, die kommunis Nelson Mandela, voete van klei het en dat sy gewelddadige rewolusie nog nie verby is nie.

Dit stel ook elke lid van ons volk voor ‘n kruispad. Die tyd het gekom dat elke man, vrou en kind sy of haar eie hart in hande neem en kyk of dit soos die wêreld beweer, vol haat en waansin is en of dit daar êrens genoeg volkstrots en vaderlandsliefde skuil vir die positiewe strewe na vryheid.Die oorwinning begin in ons gedagtes en ons geloof.